سید جمال‌الدین اسدآبادی،‌ در سال 1217 شمسی در اسدآباد همدان متولد شد. از پنج سالگی به فراگیری دانش نزد پدر خود پرداخت و بخاطر استعداد و نبوغ خود، ‌بزودی با تفسیر قرآن آشنا شد. برای ادامه تحصیل به قزوین و سپس تهران مهاجرت کرد و سپس در 1228 عازم نجف شد و از محضر دو مرجع تقلید بزرگ زمان، ‌شیخ مرتضی انصاری و ملاحسینقلی در جزینی همدانی بهره برد. سید جمال در 1232،‌ بنا به دستور شیخ انصاری عازم هندوستان شد و ضمن آشنایی با علوم جدید سعی کرد تا مردم و خصوصا مسلمانان را علیه استعمار انگلستان بسیج کند.

حتما تا به حال دیده اید که طرفداران شیرازی در شبکه های اجتماعی حامیان وحدت اسلامی و انقلابیون ایران را «بتریه» خطاب می‌کنند اما واقعا چرا آنها ما را بتریه می دانند و اصلا بتریه یعنی چه؟؟

اجازه بدهید ابتدا آنچه از فرقه بتریه و ارتباطش با آخرالزمان روایت شده است را بررسی کنیم:

« بتریه » که در عراق بر ضد امام مهدی عج خروج مى کنند ، شتابان علیه امام موضع مى گیرند و به سبب برخوردى که از امام در مدینه شنیده اند ، مى کوشند که مانع ورود امام به عراق شوند .

دلائل الامامه از امام باقر(علیه السلام) از ابو جارود آورده است : پس از آنکه سیصد و سیزده نفر با وى بیعت مى کنند ، به مدینه مى رود و مردم روانه مى شوند (و جهاد مى کنند) تا خدا راضى شود ، سپس هزار و پانصد قریشى که همگى زنازاده اند را مى کشد . . . آن گاه به کوفه مى رود ، شانزده هزار « بتریه » از آن جا بیرون مى آیند که غرق در سلاح و قاریان قرآن و فقیه دین اند

مرحوم آیت‌الله‌العظمى بروجردی برای جلوگیری از گسترش دامنۀ اختلافات اجازه نمی داد که به مقدسات و ائمه اهل سنت اهانتی روا بشود و حتی آن را حرام می دانست و در موردی، آیت الله واعظ زاده خراسانی نقل می‌کند: «روزی در جلسه تنظیم کتاب حدیث، آیت الله بروجردی حضور یافت و با تأسف بیان کرد: کسی آمده کتابی نوشته و به خلفاء اهانت کرده و نام مرا هم در آغاز کتاب خود آورده است، وقتی از این امر مطلع شدم دستور دادم که تمام نسخ کتاب را جمع آوری کنند و تا آن سطور حذف نشود، اجازه نشر نیابد. ما در چه زمانی زندگی می-کنیم؟ این حرف ها جز ضرر و ایجاد عداوت چه فایده ای دارد؟

این جریان ظاهراً برائی که –به حق- سنگ محبت و ولایت اهلبیت (ع) را به سینه می‌زنند و بعد –به باطل- نتیجه میگیرند که «وحدت بین شیعه و سنی معنا ندارد» را درک نمی‌کنم! بله؛ لعنت خدا بر کسیکه فضائل بی‌کران امیرالمؤمنین(ع) را در گفتار یا رفتار کتمان کند. اما سال‌هاست دربرخورد با چنین تفکری، فقط چند سؤال پرسیده ام که هیچ‌وقت جوابی نگرفته ام:

• واقعاً چرا امیرالمؤمنین (ع) بیست و پنج سال «خار در چشم و استخوان در گلو» سکوت کردند؟
• آیا کمتر از ما بر فضائل خویش آگاه بودند؟!
• یا کمتر از ما بر اهمیت منصب خویش (جانشینیِ رسول‌الله ص) برای حفظ دین آگاهی داشتند؟!!
• یا اینکه –نعوذبالله- کمتر از ما دردِ دین داشتند؟!
• یا اینکه -نعوذبالله- از دَبدَبه و کَبکَبۀ اصحاب سقیفه ترسیده بودند که سکوت کردند؟!! 
• یا چی؟!! 

در سال‌های اخیر عملکرد رسانه‌ای و مذهبی جریان هوادار و منتسب به آیت الله سید صادق شیرازی به گونه‌ای بوده که این جریان را در صدر گروه‌هایی قرار داده است که با برافروختن هیجانات مذهبی، چالش‌های فراوانی را در مقابل وحدت اسلامی به وجود آورده‌اند. همه می‌دانیم که پیش از آیت الله سید صادق شیرازی، برادرشان مرحوم آیت الله سید محمد حسینی شیرازی عنوان مرجعیت را در خاندان شیرازی عهده‌دار بودند و طرفداران خاندان شیرازی هم‌اکنون با احترامی فوق العاده و با تعبیری همچون «الامام المجدِّد» از ایشان یاد می‌کنند. از این رو ممکن است عده‌ای گمان ‌کنند نظرات و تفکرات سیاسی و اجتماعی مرحوم آیت الله سید محمد حسینی شیرازی موجب عملکرد وحدت‌ستیزانه‌ این جریان شده است. این در حالی است که مرحوم سید محمد شیرازی به شدت طرفدار عنوان وحدت اسلامی بودند و شاید تقریری که ایشان از وحدت اسلامی ارائه می‌نمودند، نزد بعضی افراد به عنوان رویکرد افراط‌گرایانه در زمینه وحدت اسلامی شناخته شود،

امام صادق(ع) به شیعیانش سفارش می کند:

"با اهل سنت به خوبی رفتار کنید. معاشرت شما با آنان به قدری پسندیده باشد که شما را به عنوان پیشنماز و مؤذن بپذیرند و با دیدن شیعیان و خوبی هایشان به ستایش از امامان(ع) بپردازند".

(شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 383)

پس تولی و تبری چه میشود؟

ج: اهل سنت به گروه های مختلفی تقسیم می شوند و هر یک از جهت اعتقادی دنبال اهداف و برنامه های خاص خویشند، همه آنها مدافع دشمنان اهل بیت نیستند؛ آنان نوعا محب اهل بیت (ع) هستند البته آنان، به امامت و عصمت ائمه (ع) معتقد نیستند. ائمه (ع) ، شیعیان خود را تشویق می‌نمودند که در نماز جماعت آنان شرکت کنند؛ از بیماران آنان عیادت نمایند. برخی از ائمه (ع) نیز در نماز جماعت آنان شرکت می کردند. برای مصلحت اسلام و جلوگیری از ضعف و تفرقه و ایستادگی در برابر دشمنان اسلام باید با انان به خوبی رفتار کرد و با حفظ عقیده خود به مقدسات آنان توهین نکرد و در اجتماعات با آنان بود.
چون مصلحت اسلام چنین اقتضا می‌کند و باید مصالح اسلام را بر هر چیز مقدم داشت.
طبیعی است اگر شیعیان به پیشوایان آنان ناسزا گویند، نه تنها نمی‌توانند پیشنماز آنان گردند، بلکه به کلی مطرود آنان می‌گردند.
معنای تولّی و تبرّی به صورت روشن آن است که با دوستان خدا پیوند دوستی داشته باشیم .از کسانی که دشمنان خدا هستند، یعنی از افراد ظالم و فاسد و پیروان آن ها دوری نمائیم.

با وجود اینکه شخصی با بیت شیرازی تماس گرفته و شنیده که آقای شیرازی لعن علنی را حرام می‌داند (لینک).. و همچنین با وجود اینکه شیرازی ها همه جا جار می‌زنند که «ای شیعیان دنیا بیایید با هم متحد باشیم.»..(لینک)

متاسفانه نصف لعن ها در این فیلم (که در ادامه مطلب خواهید دید) به اهل سنت و مقدسات آنها  و نصف دیگر لعن ها به بهانه های واهی نسبت به شیعیان سر داده میشود..

آری نفاق و تناقض در این بیت بیداد می کند شیرازی ها در عمل نه به اهل سنت رحم می کنند نه به شیعیان بلکه اصل جریان شیرازی برای تفرقه بین شیعیان و تفرقه بین مسلمانان طراحی شده است..

مرحوم  آیت الله سید محمد شیرازی عالمی است که اگرچه از ناحیة بعضی از تفرقه‌افکنان شیعه «امام مجدد» نامیده می‌شود ولی در عمل توجهی بر فرمایشات ایشان در نهی از تفرقه و اختلاف میان شیعه و سنی نمی‌شود، خوشبختانه از ایشان کتابها و آثار بسیاری برجای مانده است که در جای جای آنها توصیه‌های لازم برای پیشبرد وحدت اسلامی و رفع خصومت میان مسلمانان بیان شده است، اما سوگمندانه بعضی از تفرقه‌افکنان مذهبی نه تنها توجهی به فرمایشات ایشان ندارند، بلکه نام و جایگاه اجتماعی و مذهبی ایشان را وسیله‌ای برای ترویج افکار و رفتارهای تفرقه‌افکنانه خویش قرار داده‌اند. از همین رو در ادامه گوشه‌ای از فرمایشات و نصحیت‌های فراوان ایشان را در نهی از تفرقه میان شیعه و سنی و همچنین ضرورت حفظ وحدت اسلامی بیان می‌کنیم، تا هدایت‌گر پیروان و ارادتمندان واقعی ایشان در این مسیر باشد.

نشست نقد و بررسی جریان تشیع انگلیسی  ۱۸ مردادماه سال جاری (1394) در اندیشکده تبیین برگزار شد. حجت الاسلام والمسلمین کاشانی در ابتدای این نشست با اشاره به خطرات ناشی از این جریان گفت آنها جهالتهای برخی عوام را به عنوان حکم شرعی قلمداد می‌کنند. از طرف دیگر توسعه این جریان هیچ موقع به اندازه بوق تبلیغاتی آن نیست ولی خوراک سازی رسانه ای این جریان بسیار حجیم است.

دکتر سیدافقهی نیز از تشیع انگلیسی به عنوان خطیرترین موضوعی که متوجه جهان تشیع است نام برد و دو آفت را متوجه آن دانست: اول اینکه این جریان اولاً به نوعی به دنبال لوث کردن مرجعیت شیعه است که در صورت مخدوش شدن چهره مرجعیت شیعه هیچ چیز برای جهان تشیع باقی نمی ماند. در ثانی رویکرد آیینی و فقهی این جریان انحرافات بسیاری را پدید آورده است و این در صورتی است که تنها خود را شیعه واقعی و اصیل می دانند.