سید صادق شیرازی، برادر بزرگتر خود مرحوم سید محمد شیرازی را مصداق روایت «ان العلما ورثه الانبیا» معرفی می کند و او را رهرو راه پیامبران الهی می داند. اما در یکی از سخنرانی هایشان سعی بر این دارند که جواز سب و دشنام را از آیات قرآن اثبات کند، و در سخنرانی خود بر این نکته تاکید می کنند، و می گویند کسانی که با جواز سب و دشنام خودداری می کنند، دچار تلبیس ابلیس یا شیطان شده است.

 اما سیدمحمد حسینی شیرازی در کتاب( من فقه الزهراء)– علیها السلام- جلد دوم  ص 437، افترا و دشنام‌گویی را ذاتاً حرام می‌داند و با استناد به آیۀ (وَ لاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیسُبُّواْ اللّهَ عَدْواً بِغَیرِ عِلْمٍ )

و همچنین فرمایش امیرمؤمنان: «إِنِّی أَکْرَهُ لَکُمْ أَنْ تَکُونُوا سَبَّابِینَ» بیان می‌کند که دشنام‌گویی و افترا، آثار سوء وضعی و تکوینی دارد و بازگشت آن‌ها به شخص دشنام‌گو خواهد بود. ایشان سپس در مقام پاسخ به شبهات این بحث برمی‌آید و می‌گوید: 

کسی نگوید: «پس چرا ما تعبیراتِ لعن، دشنام و مانند آن را در قرآن کریم می‌بینیم، مانندِ فرمایش خدوند سبحان: (إِنَّکُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ و مانند سبّ و دشنامِ اشخاص در قرآن: (عُتُلٍّ بَعْدَ ذلِکَ زَنِیمٍ و فرمایش خدواند متعال: )أُولئِکَ یلْعَنُهُمُ اللّهُ وَ یلْعَنُهُمُ اللّاعِنُونَ) و فرمایش خداوند سبحان: (أُولئِکَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدّارِ) و فرمایش خداوند عزوجل: (وَ إِنَّ عَلَیکَ اللَّعْنَةَ إِلى یوْمِ الدِّینِ(15) و فرمایش خداوند بلندمرتبه: (َ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدّار)

[کسی این‌ها را مطرح نکند؛] زیرا در پاسخ گفته می‌شود: هنگامی‌که نقص و ایرادی واقعی در چیزی وجود داشته باشد و صلاح بر آن است که طرف مقابل و یا اهل و قوم او و یا دیگران [با بیان این نقص‌ها و ایرادات] هدایت شوند، بیان این نقص‌ها لازم بوده و دشنام‌گویی نیست؛ بلکه داخل در ارشاد جاهل و تنبیه غافل و ارائۀ طریق برای گمراهان می‌باشد. 👈پس منع دشنام‌گویی و جواز این‌گونه سخن‌گفتن، دارای دو مورد و موضوع متفاوت هستند که این تفاوت پیش از آنکه حکمی شرعی باشد، مطلبی عقلانی است.

▫️بر این مطلب باید افزود که کلماتِ لعن و مانند آن که در قرآن کریم بسیار وجود دارند، هیچ‌گاه به اسمای مشخص مذکور نسبت داده نشده‌اند؛ بلکه همواره خطاب به صاحبان صفات رذیله و اُمَمِ [منحرفِ] گذشته بوده‌اند. پس محوریت این لعن‌ها بر صفات، افکار، عقاید و انواع سلوک و عمل می‌باشد، نه بر محور افراد مشخص. اما تعبیرهایی که نسبت به اسمای مُعینی بیان شده است، مانند: (تَبَّتْ یَدا أَبِی لَهَبٍ) پس این تعبیرها از باب تزاحم ملاک‌ها و مقدم‌داشتنِ اَهَم می‌باشد؛ چنانچه بر کسی پوشیده نیست.

🔴 سوال ما از دوستان جریان شیرازی؟؟

⁉️ آیا طبق منطق سید صادق شیرازی، برادر ایشان نیز از مصادیق کسانی نمی شوند که دچار تلبیس ابلیس (شیطان) شده است؟

⁉️ آیا طبق منطق سید صادق شیرازی، سید محمد شیرازی هم دچار اعمال شیطانی و انحرافی شده است؟

⁉️ براستی سید صادق شیرازی، چگونه او را از مصادیق علمای رهرو پیامبران می داند، در حالی که برادر بزرگوارشان، طبق منطق خودشان دچار تلبیس شیطانی شده است؟