از آغاز قیامهای شیعی در منطقه ی خاورمیانه  که با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 میلادی تجلی جهانی پیدا کرد این بار شیعه بعنوان یک مذهب پویا و یک تئوری برانگیزاننده مورد توجه مستشرقان بویژه استعمارگران قرار گرفت. بگونه ای که مطالعات محیطی حول تفکر شیعی آنچنان وسعت و شدت یافت که بودجه های کلانی را جهت تشکیل کنفرانس های متعدد و تحقیقات میدانی پر خرج علیه این مکتب الهی در دستور کار استکبار قرار داد.

 از جمله ی این اقدامات می توان به کنفرانس سازمان سیا با مشارکت سازمان جاسوسی انگلیس یعنی ام آی سیکس که در سال 1983 چهار سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و همزمان با قیام های شیعیان پاکستان ,افغانستان,عراق و لبنان علیه نظام استعماری برگزار شد اشاره کرد. دکتر مایکل برانت یکی از کارمندان بازنشسته ی سازمان سیا که در آن زمان در جریان این کنفرانس محرمانه بوده است در کتابی با عنوان "طرحی برای نابودی مکتب الهی"جزئیات آن را با استفاده از قانون جواز افشای اسناد محرمانه پس از سی سال این گونه شرح  می دهد..:

عالم اسلام از قرنهای پیش تحت سلطه ی دولتهای غربی بوده است . گر چه در قرن گذشته اکثر کشورهای اسلامی مستقل شده اند اما فرهنگ غرب بر سیاست تعلیم و فرهنگ آنها مسلط بوده است بویژه آنکه نظام سیاسی و اقتصادی این کشورها توسط ما کنترل شده و می شود. اکثر این کشورها پس از استقلال توجهی به تمدن و فرهنگ اصیل خود نکردند و با همان فرهنگ و نظام وارداتی غرب جامعه ی خود را به پیش بردند. در سال 1979 که انقلاب اسلامی ایران شکل گرفت از زلزله ای فراگیر خبر داد که تمام دستاوردهایی را که طی سالها بدست آمده بود ویران می کرد.

در ابتدای امر این فکر به ذهن می رسید که این حرکت نتیجه و انعکاس سیاست های غلط و در نهایت یک جنگ داخلی علیه شاه ایران بوده است و گویا عناصر مذهبی و رهبران دینی (علماء) در حال سوء استفاده از خستگی و دلزدگی توده ی مردم به نفع خود هستند.

نفرتی از دنیای غرب در کشورهایی مثل پاکستان و لبنان رو به فزونی بود و در عین حال شیعه در این کشورها هر روز قوی تر میشد..

 بالاخره در سال 1983(چهار سال پس از انقلاب ایران) با توجه به تمام این قضایا،مقامات بلند پایه ی سیا کنفرانسی برگزار کردند.در این کنفرانس سازمان امنیت و جاسوسی انگلستان و شریکان وی نیز شرکت داشتند چراکه انگلستان تجربه های وسیعی از چنین کشورهایی داشت و به طبع در مورد پرداختن به شیعه دارای ایده های کلیدی بود.

مقامات بلندپایه ی سیا بر این باور شدند که انقلاب ایران فقط نتیجه و انعکاس طبیعی سیاستهای شاه نبوده است بلکه عوامل و حقایق دیگری نیز وجود دارد که محکمترین آنه یکی جمع بین رهبری سیاسی حکومت اسلامی و مرجعیت مذهبی و دیگری شهادت ((1400 سال قبل) مربوط به نوه یپامبر اسلام-ص- یعنی حسین-ع- می باشد که شیعه از قرنها پیش با اقامه ی عزاداری و ذکر مصیبت توأم با غم و اندوه آن را زنده نگه داشته وهمین دو فاز است که شیعه را از دیگر جوامع فعالتر و پر جنب و جوش تر ساخته است.

 در گردهمایی بزرگ مقامات سیا تصویب شد که برای مطالعه ی اسلام شیعی و برنامه ریزی و کار روی این پروژه،شعبه ی جداگانه و مستقلی تاسیس شده و با بودجه ی 40 میلیون دلار شروع به کار کند. پروژه در ابتدا شامل سه بخش بود: جمع آوری اطلاعات ،اهداف کوتاه مدت و اهداف بلند مدت.

در مرحله ی اول محققین و کارشناسانی به جهان تشیع مخصوصا (6 نفر)به پاکستان فرستاده شدند و به زودی تحقیقات خود را حول محورهای زیر به پایان رساندند:

1-کدام مناطق جهان شیعه هستند و در هر ناحیه جمعیتشان چقدر است؟

2-پایگاه های اجتماعی و اقتصادی شیعه چیست و اختلاف های بین شیعیان چه چیزهایی است؟

3-چگونه می توان تضادها و اختلافهای داخلی شیعیان را تشدید کرد؟

4-چگونه می توان به اختلاف بین دو فرقه ی اصلی اسلام(شیعه و سنی) را دامن زد؟

5-نهایتا چرا باید از شیعه برحذر بود؟

بعد از نظرسنجی های اولیه و جمع بندی اطلاعات به مطالب زیر دست یافتیم:

رهبران شیعه(مرجع ها) این قویترین های مدرسه ی (جعفری) سر چشمه ی اصلی قدرت شیعه هستند که با پافشاری بر اصول و با اعتقاد محکم از دین و تفکرات شیعه دفاع می کنند.مراجع بر باورها و اعتقادات شیعه بسیار محکم و قوی هستند آنچنانکه در تاریخ طولانی گذشته هیچ گاه با حاکم غیر اسلامی بیعت نکرده اند. و نیز با فتوای یک مرجع وقت به نام آیت الله شیرازی(صاحب فتوای تنباکو) انگلیس نتوانست وارد ایران شود.در عراق هم که یکی از بزرگترین مراکز مذهب شیعه در آن و در شهر نجف بود صدام با تمام سعی و توان خود نتوانست مرکز علمی شیعه و حوزه ی نجف را با خود همراه کند و مجبور به بستن آن شد.در حالیکه مراکز علمی در جهان همیشه با حاکم وقت همراهی کرده اند.

در قم(ایران) هم که یکی از بزرگترین مراکز تعلیم شیعه بود مرجعیت توانست تخت ظلم شاهنشاهی را برچیند. در لبنان نیز نهضت آیت الله موسی صدر ارتش های انگلیس،فرانسه و اسرائیل را مجبور به فرار از لبنان کرد. پس از بوجود آمدن اسرائیل وقتی بزرگترین مزاحمتها برای ما از( آیت الله) به شکل (حزب الله) تغییر پیدا کرد از تمام این قضایا به این نتیجه رسیدیم که برخورد مستقیم و رو در رو با شیعه،هزینه های زیاد و امکان پیروزی کمی دارد؛لذا باید پشت پرده کار کرد و به جای اصل قدیم انگلیسی ها یعنی(تفرقه بیانداز و حکومت کن) اصل دیگر(تفرقه بیانداز و نابود کن) را پیش گرفت.

نقشه اینگونه طراحی شد:

1-پیدا کردن و منصوب نمودن کسانی که نسبت به شیعه تعصب داشته و برای شیعه دشمن سازند.

2-پر و بال دادن و مشهور نمودن افراد متعصب شیعی  نزد شیعیان

3-بهره برداری از تبلیغات علیه شیعه برای منزوی کردن و دور نگه داشتن آن از جریان اصلی اسلام

4-ایجاد فرهنگ و ادبیاتی محبوب در شیعیان جهت تحریک دشمنان شیعه

5-وقتی تعداد افراد متعصب شیعی در جامعه به حد کافی زیاد شد از آنها بعنوان سلاحی بر ضد شیعه استفاده خواهیم کرد.

6-همزمان به دروغ پردازی و رواج اطلاعات نادرست علیه مراجع شیعی و روحانیون اقدام می کنیم؛کاری که از  سویی دیگر آنها را نابود خواهد کرد لذا باید ستون پنجمی در بین شیعه به تحریف و ایجاد شایعه بپردازد بطوریکه مراجع شیعه در میان مردم خود بدنام شوند و شیعه خود شروع به ضربه زدن به رهبران خود کند.

اما در مورد عزاداری که یکی دیگر از ارکان پویایی شیعه است باید گفت عزاداری در بین اسلام شیعی رسم سوگواری  برای حسین-ع- است که احساسات و هیجانات زیادی را در شیعه بوجود می آورد.شیعیان برای یادآوری و بازگویی حادثه ی کربلا همواره گرد هم می آیند.شخصی با صدایی موزون و یا سخنرانی معمولی به نقل درباره ی آن تراژدی پرداخته و با شخصیتها و فضاهایی مشخص ،تصویری از واقعه ی کربلا را بیان می کند.

پیر و جوان برای حسین-ع-و خانواده اش ناله و شیون می کنند.سخنرانان و تمام کسانی که به او گوش می دهند قابل توجه و دارای اهمیت هستند چراکه هدف از برپایی آن تجمع و نشان دادن احساسات و عواطف,در اصل راهی برای قدرت گرفتن شیعه جهت آماده شدن برای مبارزه ی دوباره ی حق علیه باطل است حتی اگر به قیمت جانشان باشد.

بنابراین باید میلیونها دلار نه تنها برای از میان برداشتن سخنرانها بلکه از میان برداشتن و پراکنده کردن همه ی آن مردم تعلق گیرد. در مرحله ی اول باید کسانی از شیعه را که به مادیات علاقه ی بیشتری دارند و اعتقاداتشان ضعیف تر است و در عین حال از کمی شهرت برخوردارند پیدا کرد تا بتوان از آنها بعنوان سرمنشأ تحریف عقاید عوام شیعه استفاده نمود.

سپس باید آنان را پرورش داد و تشویق کرد ت بعنوان سخنرانهایی که البته اطلاعات درست و دانش صحیحی از عرفان و دانسته های اسلام شیعی ندارند اقدام کنند.از این گذشته باید به دنبال یافتن شیعیانی که احتیاجاتی به موارد مالی یا مادی دارند بود تا بتوان از آنها بعنوان زمینه ی فعالیت علیه شیعه استفاده کرد. باید بنیاد و شالوده ی مذهب شیعه را سست نشان داد و سپس همه ی گناه آن را به گردن روحانیون  رهبران آنها یعنی مراجع انداخت.

پس از این می بایست در مراسم عزاداری،آداب و رسومی را وارد کرد و رواج داد که در اصل با باورهای اصیل شیعه همخوانی ندارد؛و آداب و رسوم جدیدی را که با اعتقادات شیعه مخالف است به سایر مردم جهان معرفی نمود.

در مرحله ی بعد مراسم های عزاداری شیعه را گروهی از انسانهای خشن و بی عقل معرفی خواهیم نمود که مزاحم و ضد آسودگی توده ی مردم هستند.بعد از این مرحله مبالغ زیادی را برای نشر و گسترش جنبش هایی متشکل از کسانی که از هر راهی عزاداری شیعیان را اعمالی غیر منطقی و وحشیانه معرفی می کنند اختصاص می دهیم.

پس از این مدرسه ای که تماما بر پایه ی منطقیات و معقولات بنا شده را مدرسه ای معرفی خواهد شد که قلابی و غیر منطقی است. تمام اینها باعث می شود شیعه در مضیقه و سیر تجزیه قرار گیرد و در پایان در حالیکه در ضعیف ترین موقعیت به سر می برد آن را حذف خواهیم کرد.

باید درباره ی طرح موضوعات و اطلاعاتی علیه روحانیون و مراجع تحقیق،بررسی و کار گروهی انجام داد تا پس از آن،موضوعات و اطلاعات خروجی را علیه ایشان از طریق نویسندگان گمنام عرضه کرد.

سپس بایستی با صرف کردن مبالغی آن اطلاعات مخرب را بگونه ای پخش نمود که توسط عموم مردم و سخنرانها منتشر شود. از این طریق در خلال اجرای آخرین فاز از این جنبش ضد شیعی ضربه ی نهایی بی مصرف و بی اعتبار کردن مرجعیت مرکزی در رأی اعتماد هر یک از شیعیان به ایشان خواهد بود.[1]