“نمایش مصائب” (Passion)، یکی از آئین‌های سنتی و مذهبی کاتولیک‌هاست که طی آن مصائب حضرت مسیح (ع) اعم از محاکمه، رنج، شکنجه، (به اعتقاد مسیحیان) مرگ و سرانجام مصلوب شدن ایشان به تصویر کشیده می‌شود.
این مراسم مسیحی یکی از آیین‌های همراه روزه‌داری در “هفتۀ مقدس” (۲۹ مارس: هفتۀ آخر زندگانی مسیح) به شمار می‌رود و در تمام اروپا و بخش‌هایی از آسیای شرقی از لهستان و رومانی و اسپانیا گرفته تا فیلیپین رواج دارد.
در این مراسم، پیروان و عزاداران مسیح به اصطلاح مصلوب، نه تنها به طور کلی چهره و تن برهنۀ خود را با ابزارآلات گوناگون می‌خراشند و شلاق می‌زنند، بلکه اصرار دارند که خودشان را درست به سبک و سیاق همان مصائبی که این پیامبر الهی متحمل شده، زخمی کنند و شکنجه دهند.
عزاداران در این مراسم، ابزارهای دست‌سازی را که به همین منظور از یک دستگیره و میخ و خرده‌شیشه ساخته شده، با فشار بارها و بارها روی سینه، پاها و بازوهای برهنه خود می‌کشند و بدین ترتیب با جاری شدن خون از زخم‌های بدنشان این آداب و رسوم را زنده می‌دارند. برپاکنندگان این مراسم معتقدند فوران خون روی بدن در هفتۀ مقدس، گناهانشان را پاک می‌کند.
با این حال می‌بینیم که با جستجوی واژه “Passion” در گوگل، تنها تصاویری از نقاشی‌های کلیسای کهن و عکس‌هایی از سکانس‌های فیلم‌های ساخته شده در این باره در دسترس مخاطب قرار می‌گیرد!
برخی صاحبنظران و تاریخ‌پژوهان معتقدند مراسم عزاداری و آئین‌های سوگواری از مسیحیت وارد فرهنگ شیعیان شده است.
چنانچه گفته شد نه تنها چنین مراسمی باعث انتقاد به کلیسای کاتولیک و متهم کردن این مذهب به خشونت و توحش نمی‌شود، بلکه عدم بازتاب رسانه‌ای‌اش نیز، آن گونه که تلاش می‌کنند عاشورای حسینی را با قمه‌زنی معرفی کنند، قابل تأمل است.
این دست آئین‌های عزاداری، در میان مرتاضان هندی و کشورهای شرق آسیا هم رواج دارد؛ منتها بازتاب رسانه‌ای بسیار خفیف آن و از همه مهم‌تر شناساندن این آئین‌ها به عنوان آداب و رسوم جاافتادۀ فرهنگی، نشان می‌دهد که فقط در مورد تشیع و مکتب عاشوراست که چنین هجمۀ تبلیغاتی عظیمی صورت می‌گیرد.
در غیر این صورت چرا راه رفتن روی میخ، قورت دادن آتش، درآوردن چشم از حدقه یا… هیچگاه به انتقاد از دین بودائیان و تخریب چهرۀ این دین در چشم افکارعمومی منجر نمی‌شود؟
*** دلیل نهی مراجع از قمه زنی
در طی تاریخ قمه‌زنی در ایران اغلب فقهای تشیع امر به حرمت این عمل داده‌اند. حکم حرام بودن این قبیل اعمال هم بر این اصل اجتهادی استوار است که هرگونه سخن، رفتار، گفتار یا اقدامی که بستر سوءاستفاده دشمنان اسلام یا تخریب جایگاه مذهب در میان غیرمسلمانان را سبب شود، حرام است.
در شرایط فعلی که رسانه‌های غربی تعمداً عملکرد قشر محدودی را در ایام عزای حسینی بازتاب گسترده می‌دهند و این امر وهن شیعه و موجب سوءاستفاده دشمنان می‌شود، رهبر معظم انقلاب این قبیل اقدامات را حتی در خفه نیز حرام اعلام نمودند.
امسال از آغازین ساعات روز عاشورا صفحه نخست سایت یاهو مملوء از تصاویر دلخراشی مربوط به قمه‌زنی و زنجیر تیغ‌زنی در عراق بود.
خبرگزاری‌های رویترز، بی‌بی‌سی، دویچه وله و روزنامه نیویورک‌تایمز هم لنز دوربین‌هایشان را جهت دادند و از مراسم عظیم سوگواری عاشورا در جای جای کره زمین، فقط خنجرهای خون‌آلود را گزینش کردند.
علاوه بر این ایام خاص، در هر زمان دیگری که واژه لاتین “Ashura” به موتور جستجو گوگل داده می‌شود، تا ۸۹۷.۰۰۰ صفحه اینترنتی فقط و فقط تصاویر دلخراش و مشمئزکننده‌ای از مراسم قمه‌زنی در دسترس کاربر قرار می‌گیرد!
مغرضانه بودن اخبار غرب از مراسم سوگواری مذهبی در اسلام، زمانی آشکارتر می‌شود که بدانیم این قبیل مراسم و آیین‌های مذهبی هرگز اختصاص به مذهب تشیع ندارد.
باشگاه خبرنگاران – مشرق نیوز
چاپ این مقاله
اینا دیگه کی ان؟