سایت خبری تحلیلی مباحثات (مهدی مسائلی):
در روزهای آخر ماه مبارک رمضان تصویر اطلاعیهای در شبکههای اجتماعی دست به دست میشد که در آن مؤسسه رسول اعظم (ص) وابسطه به بیت آیت الله سید صادق شیرازی، جمعه آخر ماه مبارک رمضان را به عنوان روز نصرتِ عسکریین نامگذاری نموده و از حرکت کاروانهای زیارتی ولائیان فدائی جهت فتح و نصرت سامراء خبر میداد. در این اطلاعیه بیان شده که این نامگذاری بنابر ارشادات آیت الله سید صادق شیرازی در این باره صورت گرفته است. البته این نام گذاری و حرکت کاروانها گویا از سال گذشته آغاز شده، چنانچه سایت دفتر آیت الله سید صادق شیرازی در کربلا، سال گذشته نیز گزارشی دراین باره گزارشی ارائه نمود: مشاهده صفحه
همانگونه که همه میدانیم جمعه آخر ماه مبارک رمضان توسط بنیان گذار جمهموری اسلامی امام خمینی(ره) به عنوان روز قدس و روز حمایت از مردم فلسطین، نام گذاری شده است و این حرکت و نامگذاری مشکوک میتواند احساس تقابل با روز قدس را به وجود آورد و تنشها را میان طرفداران و منتقدان آیت الله سید صادق شیرازی افزونتر نموده و شکاف و مرزبندی ها را میان شیعیان بیشتر کند. ولی با این حال میدانیم که طبق روال گذشته، دراین مورد نیز از ناحیه بیت آیت الله سید صادق شیرازی رد و تکذیبی نخواهیم داشت، و این گونه اعلامیههای تفرقهافکنانه که از طرف دفاتر رسمی ایشان نیز صادر شده، به صورت خاص رد نخواهد شد.
از آنجا که جریان منتسب به جناب سید صادق شیرازی، مرحوم آیت الله سید محمد شیرازی را به عنوان اصلیترین نظریهپرداز خویش معرفی نموده و از ایشان به عناوینی همچون «الامام المجدد» یاد میکنند، جای سؤال است که چرا این عده از سیرة این عالم بزرگوار را در موضوع حمایت از قدس و مردم فلسطین پیروی نمیکنند؟!
حقیقت اینکه مرحوم آیت الله سید محمد شیرازی در آثار خویش فراوان از لزوم حمایت از مردم فلسطین سخن گفتهاند و بر وحدت جهان اسلام در مقابله با اسرائیل و آزادی قدس شریف تأکید بسیاری نموده اند، آنگونه که ایشان حتی عنوان چند کتابخویش را به این موضوع اختصاص داده اند، لذا در ادامه اراتمندان واقعی ایشان را به قسمتی از این مطالب توجه میدهیم.
ایشان در کتاب «ثلاثون سؤالا فی الفکر الإسلامی»، صفحه ۹۲ دراینباره بیان میکند:
«در سرزمینهای اسلامی مرزهای جغرافیایی وجود ندارد و لازم است مرزهای مجازی را کنار بگذاریم و طبق تفصیلی که در کتابهایم بیان نمودهام سرزمینهای اسلامی را سرزمینی واحد قرار دهیم.
و به نسبت فلسطین و مردم مظلوم آن، باید وحدت و همکاری بین صفوف امت اسلامی را پیریزی کنیم و سازمان ملل و جامعه بینالمللی را به اتخاذ گامهای سلبی علیه دشمن صهیونیستی و بلکه همه دشمنان در هر مکانی برانگیزیم، همچنین لازم است حمایتهای خویش را از ملت های مظلوم بیشتر نموده و به اصول و اساس حیاتی که در قرآن درباره همکاری، آزادگی، اخوت اسلامی، وحدت امت اسلامی، اختلافهای سیاسی و مانند آن بیان شده، رجوع کنیم.
همچنانکه لازم است گروهها و سازمانهایی را به منظور حمایت از این مردم مظلوم تشکیل داده و از هرجهت به حمایت از آنها بپردازیم، همانگونهکه صهیونیستها چنین گروهها و سازمانهایی را در جهان تشکیل دادهاند…
همانا مسجد الاقصی از مهمترین اماکن اسلامی به شمار میآید و دومین مسجد روی زمین بعد از مسجد الحرام، و قبله اول مسلمانان است و سوره اسراء در قرآن کریم و واقعه معراج، نیز بین اسلام و قدس شریف، علاقه و ارتباط خاصی ایجاد کرده است. پس این مسجد مبارک نقش اجتماعیِ خاصی در اسلام دارد و تنها یک مکانی عبادی نیست، بلکه مکانی برای اجتماع مردم فلسطین و دیگر زوار و مسلمانان است و به عبارتی دیگر مسجد الاقصی مدرسهای اجتماعی در فلسطین برای مسلمانان است. اما از آنجا که یهودیان میخواهند این مسجد را غصب و تصرف کنند، بدین شکل میان مسلمانان اختلاف و تفرقه ایجاد کردهاند تا علاقه و ارتباط آنها را با این مکان مقدس قطع نموده و به راحتی آن را به تصرف خویش در آورند؛ و (متاسفانه) هماکنون به این خواسته خویش رسیدهاند و اختلاف مسلمانان موجب استیلای آنها بر قدس شده و مسلمانان را بدین صورت زشت از پیرامون آن دور ساخته اند که دل هر مسلمانی را آزرده و زخمی نموده است. از خداوند متعال میخواهم که با دستان فرزندان مجاهد اسلام، قدس و مسجد الاقصی را از چنگال پلید اشغالگران آزاد نماید.( محمد حسینی شیرازی، ثلاثون سؤالاً فی الفکر الإسلامی، چاپ اول، بیروت: موسسه المجتبی، ۱۴۲۳ق، ص۹۲- ۹۳)»
همچین ایشان در کتاب «احذروا الیهود» صفحه۱۴ دربارة خطر صهیونیست جهانی بیان میدارد:
خطر [صهیونیست های] یهودی تنها به فلسطین و اطراف آن محدود نمیشود، بلکه خطر آنها عام بوده و شامل حال همه است. پس این خطر محدود به کسانی با یهودیان در اسرائیل گرد آمدهاند نیست، بلکه خطر آنها متوجه همه مسلمانان و حتی غیر مسلمانان میشود. (محمد حسینی شیرازی، ، احذروا الیهود، چاپ اول، بیروت: مرکز الرسول الاعظم(ص)، ۱۴۱۸ق، ص۱۴.)