ا
از نگاه بعضی شیعیان در غرب و شرق عالم هیچ دشمنی جز اهل‌سنت وجود ندارد و هیچ اختلافی هم به پای اختلاف شیعه و سنی نمی‌رسد.
به گزارش فتن ٬ این در حالی است که در طول تاریخ اسلام نه هیچ گاه ائمه شیعه به دشمنی با اهل‌سنت برخاستند و نه هیچ یک از آن بزرگواران به خاطر اختلاف مذهبی با اهل‌سنت به شهادت رسیدند و از همین رو هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که اختلاف نظر ائمه شیعه با اهل‌سنت عامل شهادت آنان بوده است!
راست این‌که به جز امیرالمؤمنین علیه‌السلام، تمامی ائمه معصومین علیهم‌السلام توسط طاغوتها و حُکام باطلی به شهادت رسیدند که عنوان اسلام برای آنها تنها وسیله‌ای جهت رسیدن به دولت و خلافت بود.
این طاغوتها برای حفظ و بقای حکومت خویش حاضر بودند هرکاری بکنند حتی اظهار تشیع! چنانچه همه می‌دانند که مأمون عباسی خلیفه‌ای بود که اظهار تشیع می‌نمود و خود را مرید اهل‌بیت علیهم‌السلام معرفی می‌کرد. افزون بر این شهادت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام نیز توسط گروهی صورت گرفت که نگرش انحرافی آنان نسبت به تعالیم دین اسلام، فراتر از مباحث شیعه و سنی بود.
از دیگر سوی، امیرالمؤمنین علیه‌السلام نیز آن هنگام که خلافت مسلمانان را برعهده گرفتند اقدام به اصلاح مذهبی مردم نکردند و در مقابل عامه مسلمانان موضع‌گیری نداشتند، بلکه اولویت اولِ ایشان، طاغوت‌ستیزی و مبارزه با انحرافات رفتاری مسلمانان بود.
با این حال، متأسفانه همواره شیعیانی را دیده‌ایم که مقابله با افکار و رفتارهای طاغوت‌هایِ زمان خویش را ورود به سیاست تعریف می‌کنند و با این بهانه از آن سرباز می‌زنند، ولی در مقابل حاضرند تا با هرطاغوتی سر سازش داشته و در سایه حکومتش بر آتش جنگ شیعه و سنی بدمند.
از دیدگاه این عده اصولاً حکومت طاغوتی، دولتی است که جنگ شیعه و سنی را قبول ندارد، پس اگر حکومت و کشوری راه را برای مخاصمه مذهبی و جنگ شیعه و سنی باز گذارد، هیچ کدام از جنایت‌های آن دیده نشده و صد توجیه برای سکوت در مقابل جنایاتِ آنها دست و پا می‌شود، هرچند این دولتها، دولت انگلیس یا آمریکا باشند. ولی اگر دولت و کشوری راه را بر جنگ شیعه و سنی ببندد، هر خطایش جنایتی بزرگ است که مقابله و دشمنی با آن را توجیه پذیر می کند، هرچند این کشور، ایران اسلامی باشد!
این عده باید بدانند که:
اولاً هیچ دولت و حکومتی در جهان خالی از تقصیر و یا قصور کارگزارانش نیست و ایران اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نمی‌باشد. ما نیز بر بسیاری از عیبها و نقص‌های حکومتی کشورمان آگاه هستیم و بر آن انتقاد داریم، ولی مشکل بعضی این عیبها و نقص‌ها نیست، بلکه دغدغه آنها جریان پیدا کردن تفکری خاص و حمایت از جنگ شیعه و سنی است!
ثانیاً قدرتها و دولتهایی که از جنگ شیعه و سنی استقبال می‌کنند، هیچ‌گاه دلسوز اسلام و مسلمین، و یا حامی شیعه و سنی نبوده‌اند بلکه حتی حکومت‌هایی همچون عربستان، قطر و… که خود را حامی حقوق اهل‌سنت معرفی نموده و آتش جنگ مذهبی را در منطقه برافروخته اند، درصدد نفوذ قدرت خویش در منطقه، و تحقق جاه طلبی های شاهزادگان بی دین و فرومایه خود هستند و نباید جنگ پیدا و پنهان آنها با شیعه و جمهوری اسلامی ایران را جنگ شیعه و سنی دانست!
مهدی مسائلی
چاپ این مقاله
