چند سالی است که جریانِ مشکوکی در شیعه در صدد ترویج افراط‌گری در کیفیت و کمیّت عزاداری‌ها هستند. یعنی از یک سو عزاداری‌ها را به سمت اعمالِ خشن، وهن‌آمیز و غیرقابل توجیه هدایت می‌کنند و با هدف و سرانجام قرار دادن خود عزاداری، مخالفت شدیدی با بیان فلسفه و اهداف برای آن دارند. و از دیگر سوی، به گسترش و افزایش روزهای عزا و سوگواری در طول سال می‌پردازند، به‌گونه ای که در طولِ سال جز ایامی معدود، روزهای دیگر به عنوان«یوم العزاء» شناخته می‌شود. حقیقت اینکه این جریان اعتقاد دارد که: «إنَّ الدُّنیا و مَا خَلَقَ لِاَجْلِ اِقامَهِ عَزاء؛ یعنی: دنیا و هرچه خلق شده است به هدف برپایی عزاداری است.» پس همه چیز و از جمله حیاتِ آنها مقدمه‌ای برای عزاداری است.
